Αθιβολές- Χρωμοναστήρι

Όταν μπαίνοντας σε ένα μέρος βλέπεις να ξεραίνουν φασκόμηλο και χαμομήλι καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ένα γνήσιο μέρος. Τοποθετημένο στο Χρωμοναστήρι, μόλις επτά χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο έναν παραδοσιακό πλινθόκτιστο οικισμό που εκτός από τις αθιβολές στεγάζει και τον παραδοσιακό μύλο του Πρίναρη και το μουσείο στρατιωτικών αγώνων που σύντομα θα φιλοξενήσει και έκθεση για τον μακεδονικό αγώνα και φυσικά τα πολύ εντυπωσιακά στατικά εκθέματα όπως το ελικόπτερο UH-1 Huey, τα βουλγάρικα πυροβόλα, λάφυρα των βαλκανικών πολέμων και πολλά άλλα.
Όλοι ξέρουμε ότι καλά υλικά σημαίνει καλό φαγητό αρά πίσω στο μαγείρεμα, παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα και κρέας στην φωτιά. Φάβα, ντάκος, ντολμάδες, μοσχαράκι και φυσικά το γκριλ. Πολύ καλή ποιότητα φαγητού και φιλική εξυπηρέτηση. Ίσως ο εσωτερικός χώρος να μην εντυπωσιάζει αλλά όπως κατάλαβα ακόμη και τον χειμώνα το φαγητό σερβίρεται έξω, αφού στην προστατευμένη κεντρική πλατεία του χωριού, μπορείς να κάτσεις εκεί καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου.Σίγουρα πρόκειται για μια ταβέρνα που αξίζει κανείς να πάει, ενώ έχει αποκτήσει φήμη για το στιφάδο από κουνουπίδι που εγώ δεν δοκίμασα γιατί πολύ απλά το έμαθα μόνο μετά από την επίσκεψη μου (φυσικά όμως θα επιστρέψω για να το δοκιμάσω).
Εν τέλει πολύ ευχάριστη εμπειρία που την προτείνω για οποιαδήποτε παρέα όχι μόνο για το φαγητό αλλά και για την εμπειρία του να δει κανείς ένα παλιό βενετσιάνικο χωριό μόλις μια ανάσα από το Ρέθυμνο.

Και όπως πάντα φυσικά, μην ξεχάσετε να κοιτάξετε την ακριβή τοποθεσία στον χάρτη στο τέλος της σελίδας!


Tastebuddy

Ο κήπος της Αρκούδαινας

Στην αρχοντική, λίγο έξω από το Ρέθυμνο βρίσκεται ένας κήπος। Ένας κήπος λίγο διαφορετικός από τους άλλους. Αυτός είναι ο κήπος της Αρκούδαινας. Η πινακίδα έξω από αυτό το παραδοσιακό κρητικό εστιατόριο δεν σε προετοιμάζει καθόλου για ότι πρόκειται να επακολουθήσει.

Το περίεργο όνομα του μαγαζιού προέρχεται -όσο και αν ακούγεται φευγάτο- από την Αρτεμη της οποίας η λατρεία ήταν διαδεδομένη στην Κρήτη από τους Δωριείς εποίκους. Η Άρτεμης η αρκταία έδωσε και το όνομα της στα χωριά της γύρω περιοχής ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια η φορτέτζα του Ρεθύμνου, πρωτοχτίστηκε ως ακρόπολη αφιερωμένη σε αυτήν.Επί του παρόντος δύο είναι τα πράγματα που με εντυπωσίασαν στην “Αρκούδαινα”, το μεράκι και τα χρώματα। Το πρώτο γιατί τα πάντα έχουν γίνει στο χέρι. Τα τραπέζια έχουν πολύχρωμες ζωγραφιές, το κάθε τραπέζι και μια δικιά του. Νομίζεις ότι μπαίνεις σε ένα σπιτι βγαλμένο από παιδική ζωγραφιά.

Όσο αφορά το φαγητό, βρίσκω τον χαρακτηρισμό παραδοσιακή Κρητική κουζίνα όσο ακριβή, τόσο και ανακριβή. Είναι συνταγές που είναι μοντέρνες αλλά με όλα τα παραδοσιακά υλικά. Εμείς παραγγείλαμε μια πράσινη σαλάτα, της οποίας το όνομα την αδικεί αφού περιείχε τα πάντα από λαχανικά, μέχρι μήλο, μέχρι φράουλα και σταφύλι, αυγά με στάκα, σύγκλινο και για κυρίως πιάτο φάγαμε μοσχάρι με μακαρόνια και λαχανικά και πανσέτα με σάλτσα από μέλι και φρούτα, το οποίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα και μας έκαναν παρέα ρεθυμνιακές μπύρες αφού δεν σερβίρεται coca cola.

Κλείνοντας ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, με καλό φαγητό, όμορφη ατμόσφαιρα και πολύ δεύτερο πρόγραμμα। Σε μια χαλαρή μέρα όπως αυτή που πήγαμε εμείς το εστιατόριο δεν έχει εμφανή αδύναμα σημεία (στην δική μου άποψη) ενώ πολύ μου άρεσε ότι τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι δικής του παραγωγής.


Και όπως πάντα φυσικά, μην ξεχάσετε να κοιτάξετε την ακριβή τοποθεσία στον χάρτη στο τέλος της σελίδας!

Tastebuddy

Η κουζίνα της κυρίας Στέλλας

Όταν κάποιος ξένος με ρωτάει για την Ελληνική κουζίνα πάντα απαντάω ως εξής. Κοίτα ποιοι τρώνε μέσα. Δύο κατηγορίες ανθρώπων είναι αυτές που μετράνε, οι επαγγελματίες οδηγοί και οι φοιτητές. Και οι δύο για τον ίδιο λόγο. Απλά θέλουν να φάνε το ίδιο φαγητό που τρώνε σπίτι τους. Το μαγειρείο που επισκεφθήκαμε ήταν ακριβώς γεμάτο από φοιτητόκοσμο, πράγμα που με προκατάβαλε θετικά.
Το μενού είναι της ημέρας, αλλά τις κάποιες φορές που πήγα παρατήρησα ότι δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα, με τα γνωστά υλικά, καλομαγειρεμένα για παρεϊστικη διάθεση, όσο και ένα μοναχικό γρήγορο γεύμα ανάμεσα στην πρωινή και την απογευματινή βάρδια.

Η κυρία Στέλλα βρίσκεται κάπου στην αρχή της οδού Σουλίου, που είναι -κατά την γνώμη μου- ο πιο ζεστός δρόμος της πόλης, σε ένα μικρό μαγαζάκι που είναι πάντα γεμάτο, από νεαρούς που τρώνε το μεσημεριανό τους,, έτσι μπορεί να χρειαστεί να περιμένετε λιγάκι.

Συνήθως βάζω και τι παραγγείλαμε, αλλά δεν βρίσκω νόημα στο να πω ότι οι λαπαθοντολμάδες πχ ήταν έτσι ή αλλιώς. Το καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό ξέρουμε όλοι πάνω κάτω πως είναι. Νομίζω ότι η κουζίνα της κυρίας Στέλλας αξίζει να την επισκεφθείτε όπως και να' χει.